Żywienie dzieci
dr n. med. Jacek Mrukowicz
Redaktor Naczelny „Medycyny Praktycznej – Pediatrii”, Polski Instytut Evidence Based Medicine w Krakowie
dr inż. Joanna Rachtan-Janicka
Katedra Żywności Funkcjonalnej, Ekonomicznej i Towaroznawstwa, Wydział Nauk o Żywieniu Człowieka i Konsumpcji SGGW w Warszawie
Przedrukowano z modyfikacjami z:
Szajewska H., Horvath A. (red.): Żywienie i leczenie żywieniowe dzieci i młodzieży. Kraków, Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2017
Wstęp
Żywienie to jeden z podstawowych czynników środowiskowych, który kształtuje zdrowie i jakość życia. Zbilansowana dieta powinna całkowicie zaspokajać zapotrzebowanie na energię i wszystkie składniki odżywcze, co gwarantuje prawidłowe wzrastanie i rozwój fizyczny dziecka oraz wspomaga rozwój psychoemocjonalny. Sposób żywienia determinuje również ryzyko rozwoju wielu chorób cywilizacyjnych (otyłości, zespołu metabolicznego, chorób układu sercowo-naczyniowego) i osteoporozy, a błędy w tej dziedzinie popełnione w okresie dzieciństwa często wiążą się z odległymi konsekwencjami po osiągnięciu dojrzałości.
W świetle powyższych informacji szczególnego znaczenia nabiera świadome kształtowanie – już od najmłodszych lat życia dziecka – właściwych postaw żywieniowych i stylu życia. Istotną rolę w tym procesie pełnią rodzice i opiekunowie dzieci, a także lekarze (pediatrzy, lekarze rodzinni) i dietetycy. O ile lekarze poświęcają zazwyczaj względnie dużo czasu na omawianie zasad żywienia niemowląt i wprowadzania pokarmów uzupełniających, to szczegółowa edukacja rodziców dotycząca zasad prawidłowego żywienia dzieci po 2.–3. roku życia często nie zajmuje należytego miejsca podczas profilaktycznych wizyt dzieci w poradni, choć jest nie mniej istotna.
cd
www.mp.pl/pediatria/artykuly-wytyczne/artykuly-przegladowe/188149,zywienie-dzieci-starszych
